- Woda wciąż nachodzi, nie jesteśmy w stanie tak dalej kopać - powiedział jeden z robotników. Słuchający tych słów mężczyzna w sile wieku, z niedowierzaniem postanowił przyjrzeć się temu, o czym jegomość mówił.

Od wielu lat nie jest już użytkowany, stoi zamknięty i opuszczony. Udało się nam zobaczyć, co kryje w środku ten unikalny zabytek infrastruktury kolejowej.

Wielu gnieźnian, zwłaszcza młodych nie wie, że kompleks budynków zwany "Pomnikiem", a mieszczący muzeum i liceum, to tak naprawdę tylko część większego projektu, który nigdy nie powstał.

Okres PRL-u to czas wielkich planów, niekiedy śmiałych realizacji i... upadłych projektów. Także i w Gnieźnie było kilka takich, które nie doczekały się realizacji, lub powstały w części. Jednym z nich był projekt Osiedla Kokoszki.

Było czwartkowe przedpołudnie, kiedy nad Gnieznem, nad którym codziennie dymiło pełno kominów zakładowych, w pewnym momencie pojawiła się gęsta, czarna chmura.

Przypadające w tytułowym roku święta Bożego Narodzenia, obchodzone w gnieźnieńskich domach, nie należały do zbyt radosnych. Zarówno Niemcy, jak i Polacy żyli od kilku tygodni w wielkim napięciu.

Pobici urzędnicy, zdemolowany Urząd Miejski i... śpiew Międzynarodówki. Tak prasa opisywała rozprawę sądową, jaką wytoczono 51 sprawcom zamieszek w centrum miasta.

Kiedy w grę wchodzi rodzinny majątek, człowiek jest zdolny do wszystkiego. W momencie, gdy w tle pojawia się także miłość i alkohol, tam w końcu może dojść i do morderstwa...

Kontynuując krótki cykl biografii dawnych gnieźnian, tuż przed Zaduszkami, wspomnieć warto o innej postaci, która krótko była związana z Gnieznem, ale zdążyła przez ten czas zaskarbić sobie serca wielu mieszkańców.

Pierwsze mordy miały miejsce już we wrześniu 1939 roku, a w październiku ich liczba się zwiększała. Wszystko w ramach zaplanowanej akcji likwidacji oporu w polskim społeczeństwie.