Przez błoto do domu – osiedlowa droga wstydu

Mieszkańcy grzęzną w błocie, bo… „trwa wojna”. Po ostatnich deszczach w zasadzie pozostaje tylko zostawić auto dalej od domu lub próbować do niego dotrzeć.

To ul. Ludwiczaka, która na mapach figuruje od wielu lat, ale w części przez długi czas była tylko polną drogą. W tym przypadku mowa jest o odcinku, który znajdował się za torami kolejowymi i prowadził w kierunku ul. Mnichowskiej, wzdłuż granicy dwóch samorządów. Sama ulica położona jest na terenie Gniezna, ale posesje zlokalizowane po południowej i zachodniej stronie – na terenie gminy Gniezno. Wykonanie i utrzymanie ulicy leży jednak po stronie Urzędu Miejskiego.

Taka sytuacja występuje w kilku miejscach na terenie Gniezna (m.in. na Osińcu czy Skiereszewie) i jest efektem, nie ma co ukrywać, nieuporządkowanej urbanizacji przedmieść. W efekcie pojawiają się problemy natury administracyjnej, planistycznej, inwestycyjnej czy tak prozaicznej, jak chociażby różne adresy – w tym przypadku domy stoją przy ul. Ludwiczaka, ale mają adres osiedla Piaskowego. 

Sprawa, o której tu mowa, dotyczy ul. Ludwiczaka na długości około 100 metrów. Od strony przejazdu kolejowego i skrzyżowania z ul. Skrajną jedzie się jeszcze asfaltem ponad 200 metrów, po czym następuje luka aż do rowu melioracyjnego. Po ostatnich deszczach jest to błotnista przeprawa, w zasadzie dla małych aut kompletnie nieprzejezdna. Przy tej drodze stoją dwa zamieszkałe domy i jeden wciąż czekający na mieszkańców. Historia jest jednak znacznie dłuższa. Wcześniej odcinek drogi za rowem melioracyjnym był podobny, ale w końcu jeden z mieszkańców się wykosztował i z własnych pieniędzy wykonał utwardzenie bo wiedział, że sam się nie doczeka. A te ostatnie 100 metrów nadal wypatruje gospodarza (lub gospodarzy).

Sprawą już wcześniej kilkukrotnie monitował sołtys Dalek Ryszard Majewski i jednocześnie radny gminny. Mieszkańcy są „jego” to znaczy ze wsi, ale droga miejska, więc pozostaje jedynie prosić. I tak się stało. Ostatnio w marcu br. do Magistratu trafiła interpelacja, przekierowana z Urzędu Gminy, w której proszono o zajęcie się sprawą – w końcu chodzi tylko o utwardzenie krótkiego odcinka. Odpowiedź? – Z uwagi na trudną sytuację finansową Miasta spowodowaną wojną na Ukrainie oraz inflacją zmuszeni jesteśmy do ograniczenia ilości realizowanych zadań inwestycyjnych – zawarto w odpowiedzi. Zaskakująca zważywszy na to, że prośby o utwardzenie drogi były kierowane jeszcze przed wydarzeniami na Wschodzie. Temat poruszono ponownie w maju na posiedzeniu Komisji Gospodarki Miejskiej i Ochrony Środowiska. Bez efektu.

Pozostaje więc pytanie – czy w toku jakichkolwiek inwestycji w ostatnich miesiącach nie znalazła się żadna możliwość pozyskania kruszywa dla tego fragmentu drogi? Już nie mówiąc o dogadaniu się między samorządami (w końcu wszyscy mieszkańcy są „równi i nasi”, a nie „wasi”), żeby te 100 metrów wzmocnić na tyle, by na nich nie brnąć?