Migawki z miasta – nowe „pułapki” na ul. Roosevelta

Kolejne, nowe rozwiązania, które pojawiły się na jednej z główniejszych ulic Gniezna, zaczynają zastanawiać, czy ktoś rzeczywiście bierze odpowiedzialność za wprowadzane na niej pomysły.

To, co dzieje się na ul. Roosevelta w ostatnich tygodniach, zasługuje na szerszy materiał, by objaśnić okoliczności realizacji całej inwestycji. Niemniej na to, co w tych dniach zostało wykonane na ul. Roosevelta, uwagę zwrócili przede wszystkim piesi i rowerzyści, dla których przecież miało być bezpieczniej. Teraz ma się wrażenie, że chyba niedokładnie przyjrzano się projektowi planowanych zmian na tej ulicy (należącej do Urzędu Miejskiego) lub zdecydowano się działać po linii najmniejszego oporu. Technika obu spraw jest taka sama, więc trzeba przejść od razu do rzeczy.

Nowy „przystanek wiedeński”, wykonany od strony Parku Trzech Kultur, powstał w miejscu, gdzie przy krawędzi chodnika znajdowała się studzienka odprowadzająca wodę z jezdni. Przy jego realizacji została ona przesunięta bliżej środka ulicy. Efekt pojawił się po pierwszych deszczach – woda od strony wejścia do parku stała na długości kilku metrów w miejscu nowej ścieżki dla rowerów, tworząc dużą kałużę, ponieważ nigdzie nie mogła spłynąć. Wygląda to tak, jakby nikt wcześniej nie sprawdził spadków nawierzchni jezdni w tym miejscu. Warto też zwrócić uwagę na fakt, że studzienka w nowym miejscu powstała zasadniczo na linii przejazdu kołami samochodów – zapadnięcie jest niemal pewne, prędzej czy później…

Na rozwiązanie tego problemu nie przyszło długo czekać – raptem kilka tygodni. Myliłby się ten, który oczekiwałby iż przy zjeździe z „przystanku wiedeńskiego” powstanie rozwiązanie jak najmniej kolizyjne dla użytkowników. Tymczasem… w ostatnich dniach, na długości około 20-25 metrów przy krawężniku, na ścieżce rowerowej, wycięto rynsztok, który prowadzi do studzienki znajdującej się przy wejściu do parku. Spadek? Od milimetrów przy przystanku, aż do studzienki różnica głębokości wynosi… około 6 cm. Do tego dodać należy szerokość koła rowerowego – od 3 do 4 centymetrów, a powstałego rynsztoku – kilkanaście centymetrów. Oby komuś jadącemu od strony os. Tysiąclecia koło nie zjechało przypadkowo w to wycięcie, a patrząc na to, jak odśnieżana jest ta ulica, nowy „ubytek w jezdni” może nie być w ogóle widoczny dla rowerzystów – zimą ich również nie brakuje.

Uważać powinni też rowerzyści, którzy wyjeżdżają z Parku Trzech Kultur i chcieliby dalej podążać do miasta zgodnie z przepisami po nowej ścieżce – wjeżdżając w ten głęboki rynsztok, mogą uszkodzić felgę.

Podobne rozwiązanie powstało na przejściu dla pieszych przy skrzyżowaniu ul. Roosevelta z ul. Laubitza. Tam jest o tyle niebezpieczniejsze, że tak samo zrealizowane wycięcie, co prawda płytsze (mające „zaledwie” 2-3 centymetry głębokości), powstało na całej szerokości pasów i przejazdu dla rowerzystów. Dodajmy, że z tego przejścia dla pieszych korzystają w sporej części seniorzy, mieszkający w tym rejonie osiedla. O tym, że starszy wiek łączy się u niektórych ze słabszym wzrokiem i krótszym krokiem, nie trzeba mówić. Rowerzystom tymczasem radzimy, by jednoślady przeprowadzali przez przejazd (!), bo najazd kołem na ów rynsztok jest również niekomfortowy.

Oba powyższe przypadki w ramach „Migawek z miasta” traktować należy jako kwestię, na którą trudno znaleźć jakąkolwiek odpowiedź. Wydaje się, że jak robi się coś z rozmachem, jak ma to miejsce na ul. Roosevelta, powinno się sprawdzić pewne kwestie zawczasu, a nie „pudrować” po fakcie. Może wtedy udałoby się uniknąć rozgłosu, jaki zyskała ta ulica – o tym szerzej już wkrótce.