Archiwum

List napisany w 1930 roku i umieszczony na szczycie nowo wybudowanej wieży kościoła w Jarząbkowie, odkryto podczas prac prowadzonych na świątyni.

Zapewne ani wcześniej, ani później w historii Gniezna nie było takiego wydarzenia, które swoją formą zainteresowało tylu mieszkańców, co wizyta Feliksa Nazarewicza – znanego w kraju jako „człowiek-mucha”.

Jego imię nosi jedna z ulic w centrum miasta, a także rodzinne ogródki działkowe. Wydaje się jednak, że to wciąż zbyt mało, by tylko w takiej formie upamiętniać postać, która całe swoje życie poświęciła bezinteresownie tylko jednej sprawie.

Chyba żadna zbrodnia, jaka miała miejsce w Gnieźnie w okresie międzywojennym, nie wstrząsnęła mieszkańcami tak, jak sprawa małej Moniki – zamordowanej z zimną krwią przez, jak się później okazało, miejscowego zboczeńca.

Ciepła woda dla domowników, kopalnia bitcoinów, a do tego znikomy rachunek za prąd i gaz dzięki fotowoltaice – gnieźnianin pokazał reszcie kraju, że z pomysłowością można wziąć się za oszczędzanie. Choć trzeba wiedzieć jak.

Mimo iż od tej historii minęło wiele lat, a wśród współczesnych nikt o niej nie pamięta, to opis tragedii, jaka rozegrała się na przedmieściach Gniezna, nawet i dziś może przerażać – nieznany sprawca zamordował w sumie trzy osoby.

Na mapie Gniezna są miejsca, gdzie wciąż znajdują się nieodkryte historie. Są to niespisane do teraz wydarzenia, życiorysy, opowieści, które można liczyć w tysiącach. Wszystko zależy od tego, kto i czego szuka oraz jakich informacji mu brakuje.

Na tego typu inicjatywę, która była czymś wszechobecnym w większych miastach Rzeczypospolitej, przyszło czekać do drugiej połowy lat 30. „Dzieciniec” – bo tak przyjęło się określać teren położony przy ul. 3 Maja, choć jest miejscem od lat wszechobecnym w świadomości mieszkańców Grodu Lecha, także ma swoją historię.