Strzał z pistoletu, pięścią w twarz albo… polanie kwasem. Proza życia nie zmieniła się pod wieloma względami do naszych czasów. Oto różne przypadki miłości z przedwojennego Gniezna, które nie do końca miały pomyślne zakończenie.

Na drogach w całym regionie trwała śnieżyca, którą wzmagał dość silny wiatr. Dyspozytor uzupełniał akurat dokumentację, kiedy nagle zadzwonił telefon. Niespiesznie podniósł słuchawkę i nim zdążył powiedzieć „pogotowie ratunkowe, słucham”, ktoś z drugiej strony wykrzyczał: – Pociąg uderzył w autobus! Wyślijcie pomoc!

Dziś nie ma po nim żadnego śladu, ale jeszcze przed II wojną światową na terenie Gniezna istniała ostatnia pamiątka, świadcząca o jego istnieniu. Dziś pozostały nam jedynie archiwalia.

Zabezpieczały Gniezno od dwóch stron, ale nie wiadomo, czy kiedykolwiek zostały użyte. Do dziś przetrwały po nich jedynie betonowe „pamiątki”, o których przeznaczeniu dziś już niewielu wie.

Była chłodna, październikowa noc, kiedy gospodarz wyszedł z domu, aby dojrzeć swój inwentarz. Kiedy stanął w drzwiach stajni, konie były niespokojne. W półmroku zaczął się baczniej przyglądać, co może być tego powodem. Wtedy poczuł czyjąś obecność blisko siebie i zanim się obejrzał, otrzymał silny cios w głowę.

Napis odkryty na elewacji Urzędu Miejskiego, przypomniał mieszkańcom Gniezna o zapomnianej, finansowej historii naszego miasta. Jeden z gnieźnian zaprezentował przedmiot, który jest z tym ściśle związany.

W przeciągu najbliższych kilkunastu miesięcy staną się wspomnieniem – mowa o wiaduktach, które przez wiek spędzały sen z powiek kierowców oraz służb 

Przed laty, kiedy nadciągała burza, wiadomo było iż za chwilę nie będzie prądu oraz… wody. Także i przed wiekami nawałnice targały Gnieznem, choć dziś o tych zdarzeniach już nikt nie pamięta.