Życie we wspólnocie

Odnowa kapłańska jest nie do pomyślenia bez powrotu do życia wspólnotowego, jakie wiedli Apostołowie i pierwotne gminy chrześcijańskie: „Nie potrzeba być długo kapłanem, aby się zorientować, że życie we wspólnocie, tam, gdzie to możliwe, jest jedynym środkiem uzdrawiającym przeciwko wszelkiemu złu, na które cierpi duchowieństwo”(Mgr.Rodier, biskup Ajaccio)

Kapłan katolicki uświęca się nie tylko przez modlitwę i codzienne wypełnianie obowiązków; to życie we wspólnocie, właściwie pojmowane, jest szkołą doskonałości, które wymaga od niego wielkiej miary wysiłków ascetyczno – duchowych. Zalet takiego życia nie sposób przecenić: Wspólnota poddaje się z konieczności ścisłemu regulaminowi porządkowemu, który właśnie młodych kapłanów chroni przed zagubieniem się. Wspólne życie ze współbraćmi jest daleko sięgającym wyzwaniem do ćwiczenia się w cnotach zarówno tych aktywnych, jak i tak zwanych biernych: w samodyscyplinie, cierpliwości, wyrozumiałości, wzajemnym wybaczaniu, zaparciu się siebie przy stole, w rozmowie i przy pracy. W szkole życia wspólnotowego dusza dowiaduje się, że nie zewnętrzna działalność wymaga największego wysiłku, tylko wewnętrzna praca nad sobą samym. Kapłani żyjący we wspólnocie umacniają się wzajemnie w pracy i w wewnętrznym wzrastaniu, w końcu uzupełniają się w apostolstwie.

W każdej epoce świat pogrążony całkowicie w złu stanowił dla chrześcijanina, a w szczególności dla kapłana, niebezpieczeństwo – a jakże wielkie jest to niebezpieczeństwo dzisiaj! Osamotnienie i zniechęcenie z jednej strony, przystosowanie do świata z drugiej, to wielkie niebezpieczeństwa dla kapłana żyjącego samotnie wśród zlaicyzowanego społeczeństwa, gdzie zburzono wszelkie wały obronne i zapory. Kapłan szuka więc pocieszenia wśród ludzi; ostatecznym skutkiem jest następnie ucieczka od ideału kapłańskiego i służby kapłańskiej.

Choć przykład proboszcza rezydującego w swojej proboszczówce wraz z gospodynią może się jeszcze wydawać idylliczny i praktyczny, to jednak niewiele ma on wspólnego z ideałem, jakiego pragnął Chrystus, podobnie jak kształcenie duchowieństwa w państwowych uniwersytetach, w środowisku liberalno – świeckim.

W niedzielę, 04.czerwca 2023r. o godz.16.00 przy pomniku Opatrzności Bożej w Gnieźnie odmawiamy różaniec święty. Modlić się będziemy, aby Opatrzność Boża czuwała nad mieszkańcami Gniezna i naszej Ojczyzny, a Niepokalana chroniła rodziny polskie przed zagrożeniami moralnymi i duchowymi.