O niepokoju i smutku

Smutek nie jest niczym innym, jak boleścią ducha, którą odczuwamy z powodu zła będącego w nas wbrew naszej woli, czy to będzie zło zewnętrzne, jak ubóstwo, choroba lub doznana wzgarda, czy też wewnętrzne, jak niewiedza, oschłość, wstręt czy pokusa. Niepokój zaś jest największym złem, jakie może przydarzyć się duszy, wyjąwszy grzech.

Niepokój pochodzi z nieumiarkowanej żądzy pozbycia się doznawanego zła lub nabycia spodziewanego dobra. A jednak nic bardziej nie pogarsza zła i nie oddala bardziej dobra, jak właśnie niepokój i niecierpliwość. Bo jak bunty i niepokoje wewnętrzne niszczą państwa i zabierają im siły do skutecznej obrony przed nieprzyjacielem zewnętrznym, tak nasze serce, w sobie samym zatrwożone i zaniepokojone, traci siły potrzebne do zachowania cnót nabytych, a zarazem możność przeciwstawienia się nieprzyjacielowi, który właśnie wtedy na wszelkie sposoby usiłuje, jak mówią, w mętnej wodzie ryby łowić.
Szatan posługuje się smutkiem do kuszenia dobrych, bo jak usiłuje rozweselać złych w ich grzechu, tak też usiłuje zasmucać dobrych w dobru, które czynią. Ma on upodobanie w naszym smutku i zachmurzeniu, bo sam jest smutny i chmurny. Zły smutek przytłacza człowieka, wprowadza w niego niepokój, napełnia płonnymi trwogami, zniechęca do modlitwy, uciska i otępia umysł, pozbawia duszę rady, sądu, odwagi i męstwa, a także osłabia jej siły; jednym słowem, jest jak ciężka zima zmiatająca całą piękność ziemi; zima, od której kostnieje wszystko, co żyje.

Jakimkolwiek wiatrem nie byłaby porwana łódź – czy mknie ku północy, czy ku południowi, na wschód, czy na zachód – igła magnesowa zawsze zwrócona jest do gwiazdy polarnej. Niech się wszystko miota wokół nas, a choćby i w nas samych – powinniśmy dążyć do tego i o to się starać, żeby w tak wielkiej różnorodności i niedostateczności zdarzeń, nasze serce było w ciągłym, niewzruszonym, jednostajnym pokoju. I chociaż wszystkie rzeczy wokół nas wirują, my powinniśmy stale nieporuszenie ustawicznie wpatrywać się w jedno.

W niedzielę, 6.kwietnia 2025r. o godz.16.00 przy pomniku Opatrzności Bożej modlić się będziemy różańcem za rodziny z Gniezna i z Polski, o moralne i duchowe nawrócenie się oraz by było jak najwięcej katolickich rodzin w naszej ojczyźnie.