Ta historia swój początek ma w 1928 roku, a przy tym wiąże się ściśle z bojowym szlakiem gnieźnieńskich jednostek wojskowych – odkryto ją na nowo pod Iłowem koło Sochaczewa w województwie mazowieckim. Sztandar przez ponad osiem dekad znajdował się w zakopanej kanie do mleka.

Z jaką wiedzą z zakresu matematyki, fizyki i innych nauk ścisłych musieli zmagać się uczniowie szkoły średniej z przełomu XIX i XX wieku? Odpowiedź na to pytanie (razem z rozwiązaniami!) znajduje się w najnowszym opracowaniu, opierającym się na zachowanych egzaminach maturalnych uczniów z gimnazjum w Gnieźnie i Trzemesznie. Wśród nich były różne zasłużone postacie m.in. Paweł Cyms, Zygmunt Karpiński czy Ksawery Zakrzewski.

Ta historia została tak szybko zapomniana, jak tylko się dało. Prawie wiek temu w Gnieźnie zbudowano maszynę, której twórca zarzekał się, że pokona nią Atlantyk. Ta tymczasem prawdopodobnie nigdy nie wyszła na morze, a jej pomysłodawca popadł w tajemnicze intrygi polskiego podziemia i wywiadu, tragicznie kończąc swój żywot.

Istniała przez 93 lata, służąc miejscowej gminie żydowskiej. Jej budowie towarzyszyły kontrowersje, a kiedy ją rozebrano na polecenie niemieckiego okupanta, materiały drewniane posłużyły jako opał, a gruzem utwardzano plac ćwiczeń oraz promenadę. Koniec historii tego obiektu to także wymowny początek końca wieków wspólnej egzystencji.

Był jednym z największych miejsc noclegowych na terenie przedwojennego Gniezna. Od lat budynek pełni zupełnie inną funkcję, ale wiek temu odegrał istotną rolę w trakcie powstania wielkopolskiego, a także stanowił swojego rodzaju ostoję organizacji społecznych, działających na terenie miasta.

Miały być dewizy za węgiel, a skończyło się na półmetku. Mowa o inwestycji, która roboczo była nazywana „magistralą gnieźnieńską” i miała napisać nowy rozdział historii kolejnictwa w regionie. Jej los był podobny do wielu innych projektów, które realizowano w ostatnim okresie PRL-u.

3 listopada mija rocznica pogrzebu ks. Jerzego Popiełuszki, kapelana „Solidarności”, zamordowanego przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa. Na uroczystości z Gniezna wyruszyła wówczas jedyna, oficjalna delegacja.

Dwieście lat temu rozpoczęła w Gnieźnie działalność produkcyjna rodzina Knaacków. Jej wyroby znajdowały się niegdyś w domach wielu mieszkańców naszego miasta, zapewniając ciepło i nierzadko dodając estetyki pokojom i salonom.